Werk zoeken en werkloosheid

Vanaf de eerste dag moet de overheid de werkloze activeren en intensief begeleiden naar een nieuwe baan. Een job is immers de beste sociale bescherming.

De N-VA wil af van de werkloosheidsval. Werkloosheidsuitkeringen moeten beperkt zijn in de tijd, zoals in alle andere Europese landen. De N-VA stelt voor om de tijdsduur afhankelijk te maken van het aantal gewerkte jaren. Met een maximum van twee jaar. Na deze twee jaar volgt een activeringsjaar met een forfaitaire uitkering en een intensieve begeleiding op maat.

Wie na maximaal drie jaar nog steeds geen passende job gevonden heeft, laten we niet aan zijn lot over. Voor hen voorzien we hulp op maat in de sociale bijstand, met een leefloon, een aangepaste middelentoets (waarbij we de eigen woning volledig uitsluiten) én de nodige doelgerichte activering via bijvoorbeeld tijdelijke werkervaring, budgetbegeleiding en/of gemeenschapsdienst.

De N-VA wil die werkloosheidsuitkeringen ook verhogen, zodat de financiële gevolgen van jobverlies beperkt blijven.

Willen we onze welvaart behouden, dan moeten we langer blijven werken. Daarom moeten we de wettelijke pensioenleeftijd verhogen en de kloof tussen de wettelijke en de effectieve pensioenleeftijd kleiner maken. Het brugpensioen moet uitdoven. Mensen van 52 jaar hebben nog te veel actieve jaren voor de boeg om definitief uit de arbeidsmarkt te kunnen stappen. Dat is onhoudbaar én onaanvaardbaar.

Het uitbetalen van werkloosheidsuitkeringen is geen taak voor de vakbond. Die uitbetaling kan door de informatisering veel goedkoper door de overheid zelf worden uitgevoerd.